اثر سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی (Artemisia sieberi) بر خصوصیات مورفولوژی روده، جمعیت میکروبی و سیستم ایمنی در جوجههای گوشتی

زمینه مطالعه: اسانس‌ها به عنوان محرک‌های رشد نقش مهمی در بهبود فلور میکروبی و خصوصیات مورفولوژیکی روده و سیستم ایمنی در جوجه‌های گوشتی دارند. هدف: هدف از تحقیق حاضر، بررسی سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی بر مورفولوژی روده، جمعیت میکروبی سکوم و سیستم ایمنی در جوجه‌های گوشتی بود. روش کار: از 200 قطعه جوجه یک روزه سویه رأس (308) در قالب طرح کاملاًً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار به مدت 42 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (جیره پایه)، سطوح مختلف اسانس درمنه دشتی (mg/kg‌100، 200 و 300 + جیره پایه) و mg/kg‌600 آنتی بیوتیک فلاووفسفولیپول + جیره پایه بودند. در 42 روزگی، خصوصیات مورفولوژی و جمعیت میکروبی روده و سیستم ایمنی از طریق اندازه‌گیری وزن بورس و طحال و اندازه‌گیری پادتن تولیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: تیمار اسانس درمنه دشتی در سطح mg/kg‌300 و تیمار آنتی بیوتیک بیشترین جمعیت لاکتوباسیل و کمترین جمعیت اشرشیاکلی را در بین تیمارهای آزمایشی داشتند (0001/0>p). تیمارهای اسانس درمنه دشتی و آنتی بیوتیک بیشترین ارتفاع پرز را در بخش دئودنوم نسبت به تیمار شاهد داشتند (01/0>p). ضخامت لایه اپیتلیوم و تعداد سلول‌های گابلت در تیمارهای اسانس درمنه دشتی و آنتی بیوتیک در تمامی بخش‌های روده کوچک کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>p). از نظر عمق کریپت و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت اختلاف معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نشد. تیمار اسانس درمنه دشتی در سطح mg/kg‌300 دارای بیشترین مقدار تیتر نیوکاسل بود (01/0< p). نتیجه گیری نهایی: افزودن اسانس درمنه دشتی در سطح mg/kg‌300 به جیره غذایی جوجه‌های گوشتی می‌تواند در تثبیت میکروفلورای مفید (لاکتوباسیل) و کاهش باکتری‌های مضر (اشرشیاکلی) سکوم مؤثر باشد.